मेरा विश्वासहरुको बाँकी समय

-[विष्णु मगर ‘सन्यास’]

सम्झनाको
कुनै दूर प्रदेशबाट
एक दिन जिन्दगीका तालचरीहरु
हिमालको मुस्कान लिएर आउनेछन्
र, छाडेर जानेछन् उपहारस्वरुप
आकाङ्क्षाको आँगनमा
केही थुङ्गा बुकी फूलहरु ।

समयको
चपेटाभित्र कतै हराएका
अधूरा रहरहरु
फेरि बाँकी जिन्दगी माग्नेछन् समयसँग
र बस्तीमाथिको आकाशमा
उडिरहेका हुनेछन्
रंगीन पखेटा बोकेर बसन्तका पुतलीहरु ।

दृष्यभरिको
रंगीविरङ्गी चित्रमाला उनेर
निदरीका सपनाहरु
एउटा सत्य विपना माग्नेछन् यथार्थसँग
र दौडिरहेका हुनेछन्
कतै टाढाको इन्द्रेणी भेट्न
एउटा निर्बन्ध गोरेटोमा
जिन्दगीका सेता बादलहरु ।

पार गरिसकेपछि कुनै लामो यात्रा
जब भेटिनेछ अचानक
लक्ष्यको अन्तिम पहाड
खुसीले झर्नेछन् बादलका आँसुहरु
र, बग्नेछन् यहाँ
किनारा फूलहरुको सुवास बोकेर
प्रेमका अनन्त नदीहरु ।

मलाई थाहा छ–
निकै सुन्दर हुनेछन्
मेरा विश्वासहरुको बाँकी समय ।

–जेलवाङ, रोल्पा