कविता

स्नेह सायमि जब वर्तमान ठीकै थियो खुशी नै थियौँ हामीहरु भेट भएथ्यो धेरैअघि वर्तमान विग्रेका स्वप्नद्रष्टासँग भन्यो सपना देख्न जान्नुपर्छ ‘सपना पुरा गर्न वर्तमान बिगार्ने हिम्मत गर्नुपर्छ र सिकायो हामीलाई आ–आफ्नो वर्तमान बिगारेर ठूला सपना देख्न हामीले सपनामा सपना मिसाइरह्यौं सपनाकै लागि आफूलाई क्षतविक्षत बनाइरह्यौं उसले नयाँ सपना देखाइरह्यो र त्यही सपना देखिरह्यौं निरन्तर सपनाका लागि

कविता एकल यात्री रात निदाउनेहरुका लागि हो आँसु रुनेहरुका लागि हो विश्राम थाक्नेहरुका लागि हो जिब्रो बोल्नेहरुका लागि हो रुप देखाउनेहरुका लागि हो मृत्यु हार्नेहरुका लागि हो कालो रात हैन उज्यालो दिन चाहन्छु म बग्ने आँसु हैन उन्मुक्त हाँसो चाहन्छु म विश्राम हैन निरन्तर हिँड्ने पाइला चाहन्छु म बोल्ने जिब्रो हैन पौरखी पाखुरी चाहन्छु म सुन्दर रुप हैन सफा मन चाहन्छु म पराजित मृत्यु हैन

म मृत्यु स्वीकार्न सक्दिन छवीलाल कोपिला म, मेरो खुशीको लागि ईष्र्याको कम्बल ओढेर कसैको सुख चोर्न सक्दिन, वेदनाको शूल बाँडेर कसैका सहानुभूतिहरु जोड्न पनि सक्दिन । म त आँसु पिएर बाँचेको मान्छे यो जिन्दगीसंग हार स्वीकारेर म मृत्यु स्वीकार्न सक्दिन । थाहा छ मलाई अभावको बाटो हुँदै मेरा सार्थक खुशीका जन्तीहरु निराश रहरहरुसंगै मलाम हिंडिरहेछन्, नियतिका भुकम्पहरुले मेरो टाउकोमाथि कुल्चेर